21 de abril de 2011

(Sin título)

Esto es algo que escribí una vez... Está en gallego, pero creo que lo entenderéis perfectamente. De todas formas os pongo debajo la traducción:

Ti mo preguntaches a mi, e eu non tiña resposta.
Eu cho preguntei a ti, e non dixeches nada.
E xa ninguén preguntou.
E xa ninguén falou.
E xa non tíñamos nada que dicir, nin preguntar nin responder.
E tampouco facía falta. Porque eu o sabía. Eu sabía, corazón, que todo o que ti querías era chorar... chorar e desaparecer.

Tú me lo preguntaste a mí, y yo no tenía respuesta.
Yo te lo pregunté a ti, y no dijiste nada.
Y ya nadie preguntó.
Y ya nadie habló.
Y ya no teníamos nada que decir, ni preguntar ni responder.
Y tampoco hacía falta. Porque yo lo sabía. Yo sabía, corazón, que todo lo que tú querías era llorar... llorar y desaparecer.

Y es que a veces solo necesitamos llorar, quizá si motivos concretos, quizá sin causa aparente... simplemente porque al corazón se le antoja descargar emociones que ya no puede almacenar dentro.

¡Nos volveremos a ver!

No hay comentarios:

Publicar un comentario